کاربرد روش تصمیم گیری چند معیاره مکانی فازی در تعیین مناطق آسیب پذیر از سیلاب (مطالعه موردی: حوضه آبخیز شهری تهران)

اولویت­بندی زیرحوضه­های واقع در یک حوضه آبخیز به منظور انجام مطالعات کنترل سیلاب می­تواند در قالب یک مسئله چند معیاره مطرح شود. در این تحقیق از یک سیستم پشتیبان برنامه­ریزی فازی با تکیه بر تحلیل­های مکانی با به کارگیری دو روش تصمیم­گیری چند معیاره شامل فرایند تحلیل سلسله مراتبی و روش تاپسیس در محیط فازی به منظور در نظر گرفتن ابهام در فرایند تصمیم­گیری استفاده شده است. از روش تحلیل سلسله مراتبی برای تعیین ساختار فرایند تصمیم­گیری و برآورد وزن نقشه­های معیار و از مدل تاپسیس فازی برای رتبه­بندی نهایی زیرحوضه­های واقع در حوضه آبخیز شهری تهران استفاده شده است. همچنین به منظور انجام تحلیل­های مکانی جهت انجام فرایند تصمیم­گیری از یک جعبه ابزار توسعه داده شده در محیط نرم­افزاری با برنامه­نویسی در محیط visual basic استفاده شده است. در این تحقیق مدلی ارائه می­شود که در آن مفاهیم مبهمی نظیر وزن معیارهای تصمیم­گیری به صورت متغیرهای زبانی قابل تبدیل به اعداد فازی مثلثی بیان می­شوند. در نهایت با استفاده از جابجایی وزن معیارهای تصمیم­گیری و تولید سناریوهای وزن­دهی، به تحلیل حساسیت مدل پرداخته شده است. نتایج تحلیل حساسیت نشان داد که زیرحوضه سه درون شهری در 19 سناریو اولویت اول را از نظر مطالعات کنترل سیلاب کسب کرده است.